بنای نظام هستی این نیست که مستعدّ، محروم بماند. هیچ کس در نظام هستی محروم نمی باشد. آن که نگرفته است استعداد به دست نیاورده است و قابلیت آن را ندارد و تنها آرزو انسان را به جایی نمی رساند.در حدیثی طایفه ای از انسان ها را نام می برد که امّت آرزو هستند و تن به کار و زحمت و تحصیل و تلاش نمی دهند و ریاضت نمی کشند و تنها به هوس اکتفا کردند بی خبر از این که:
به هوس راست نیاید به تمنّی نشود
اندرین راه بسی خون جگر باید خورد
شرح فارسی اسفار، حضرت علامه، ج ۶، ص ۶۲۵