وقتی خدا جواب دعا را نمیدهد
وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ وَ لکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما یَشاءُ (شوری:۲۷)
هرگاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم میکنند از این رو به مقداری که میخواهد (و مصلحت میداند) نازل میکند.
حکایت؛ حضرت موسی علیهالسلام فقیری را دید که از شدت تهیدستی، برهنه روی ریگ بیابان خوابیده است، به موسی(ع) عرض کرد: ای موسی! دعا کن تا خداوند متعال معاش اندکی به من بدهد که از بیتابی، جانم به لب رسیده است.
موسی(ع) برای او دعا کرد و ازآنجا برای مناجات به کوه طور رفت. چند روز بعد، موسی علیهالسلام از همان مسیر بازمیگشت، دید همان فقیر را دستگیر کردهاند و جمعیت بسیاری اجتماع نمودهاند، پرسید: چه حادثهای رخ داده است؟
حاضران گفتند: این شخص تا به حال پولی نداشته اما تازگی مالی به دست آورده، به همین سبب شراب خورده و عربده کشیده و جنگجوئی نموده و شخصی را کشته است. اکنون او را دستگیر کردهاند تا به عنوان قصاص، اعدام کنند!
حضرت موسی علیهالسلام به حکمت الهی اقرار کرد و از خواهش خود استغفار و توبه نمود.
این حکایت مخدوش شده و قطعا” نه در زمان سعدی
سلام
بر فرض تحقق نیافتن این حکایت، مطلب صحیح و درست است.
سلام.
ترجمه:
وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ وَ لکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما یَشاءُ (شوری:۲۷)
ترجمهء خوبی نیست. منطقی هم نیست.
ترجمه بهتر چنین است:
اگر خدا بر بندگان توسعهء رزق میداد هر آینه (یعنی حتما) شروع به گردنگشی (یعنی گردن کلفتی) میکردند، برای همین هم به آن مقداری که لازم است فرو می فرستد.
یادتان باشد که
هر زبانی منطق خودش را در گفتگو دارد و ما نباید منطق بیانی آن زبان را با زبان خودمان بسنجیم.
ما باید محتوای کلام گوینده را درست فهم کنیم و آن محتوا را به زبان خودمان بیان کنیم.
که بحثهای زبان شناسی آن در این مقام نیست.